Znieczulenie zewnątrzoponowe

Zakładanie znieczulenia zewnątrzoponowego

• Podczas wprowadzania znieczulenia, ważne jest utrzymanie ciała nieruchomej pozycji oraz powiadamianie anestezjologa o nadchodzącym skurczu.
• Zazwyczaj wprowadzenie znieczulenia trwa 20 minut i kolejne 20 minut potrzebne jest na jego zadziałanie.
• Czasem znieczulenie nie działa w pełni sprawnie i konieczna jest jego regulacja lub ponowne wprowadzenie.

Zalety znieczulenia zewnątrzoponowego

• Zazwyczaj doskonale uśmierza ból.
• Czasem, dla szybszego efektu, stosowane jest znieczulenie podpajęczynówkowe.
• Dobranie dawki i rodzaju znieczulenia miejscowego pozwala na swobodne poruszanie się poza łóżkiem. Nosi ono nazwę niskodawkowania (lub mobilnego) znieczulenia zewnątrzoponowego.
• Znieczulenie zewnątrzoponowe/podpajęczynówkowe nie ma zauważalnego wpływu na dziecko.
• W razie konieczności cesarskiego cięcia, może być uzupełniane dalszymi dawkami.

Możliwe komplikacje

• Wielokrotne dawki uzupełniające z mocniejszym środkiem do znieczulenia miejscowego mogą spowodować tymczasowe osłabienie nóg i zwiększyć prawdopodobieństwo porodu metodą kleszczową lub próżniową.
• Znieczulenie może nieznacznie spowolnić drugą fazę porodu.
• Może wystąpić obniżone ciśnienie krwi, swędzenie ciała lub gorączka.
• Miejsce wkłucia może być obolałe - zazwyczaj do kilku dni. Bóle pleców NIE SĄ, następstwem znieczulenia, lecz powszechnym objawem pociążowym.